appreciatewhatyouhavebeforeitturnsintowhatyouhad

Tijd voor een nieuw verhaal met heerlijke typisch Lotte avonturen. Inmiddels heb ik al aardig een structureel leventje opgebouwd hier bestaande uit: stage, sporten, samen eten, uitgaan en volgeplande weekendjes.

Eerst even over stage:
De afgelopen dagen heb ik veel op kantoor gewerkt omdat er o.a. stakingen waren in de townships. Er werd ons uitgelegd dat de taxichauffeurs staken tegenover de overheid en daarom het openbaar vervoer in de townships stopzetten. Ze steken daarbij ook bussen in de brand (zie foto van de vorig staking).
Deze week op stage moesten de jongeren en kinderen een HIV-test doen, natuurlijk moest ik zelf ook ondervinden hoe de jongeren/kinderen dit ervaren dus was het ook voor mij tijd om het kamertje binnen te stappen en een HIV-test te doen. Toch wel gek, want ik was zelf een beetje zenuwachtig, laat staan hoe die jongeren/kinderen zich moeten voelen. Het is hier ook zo dat wanneer iemand HIV positief is de kans groot is dat ze worden verstoten door familie omdat het simpelweg een taboe is. Het zelfde geldt voor seks, vriendjes, relaties ect.

Martine en ik hadden woensdag twee ballen gekocht voor de jongeren zodat we met hen bal-spellen konden doen. Ik legde het spel (no one is him, someone is him) uit en dacht in mijn achterhoofd: ‘’als ze het maar leuk vinden, ze vinden het vast kinderachtig’’, maar ze vonden het keileuk en deden super actief mee, daarna deden we een spel die alleen de jongeren zelf kenden dus wij vroegen ze of ze het wilde uitleggen en binnen no-time stapte een meisje naar voren en maakte twee groepen. Het viel mij op dat er echt geen enkel teken was van dat iemand het niet eens was met de groepsverdeling.. dat deed mij zo denken aan de gymlessen van vroeger in NL waarbij het altijd een fight was in welke groep je kwam en dat de stijve harkjes altijd op het laatst pas werden gekozen (waaronder ik). Fascinerend om te zien. Toen we bezig waren met het spel begon het op een gegeven moment te regenen maar ook toen gaven ze geen kick en speelde ze gewoon vrolijk door. Het feit dat iedereen gelijk is aan elkaar merkte ik al eerder op bij de kinderen. De kinderen stonden met z’n allen dansspelletjes te doen in een kring (ze dansen hier zoveel, genieten) . Ten eerste viel mij al op dat geen begeleider bij stond, maar dat ze prima met elkaar konden bedenken wie eerst mocht(in NL heb je over het algemeen een leider nodig die het spel leidt). Maar terug komend op het feit dat iedereen gelijk aan elkaar is, op een gegeven moment kwam er een blanke jongen bij staan die in mijn ogen een handicap bleek te hebben en er best onverzorgd uitzag, maar het zo mooi om te zien hoe hij in de groep werd opgenomen door alle kinderen.
Normaal zie je altijd wel rollen in de groep: de meeloper, haantje de voorste, het verlegen muisje, een eigenwijze trientje enz. maar dat zie je hier gewoon niet! Het is echt zo mooi te zien hoe veel plezier ze kunnen hebben met één bal en bij de kinderen zo leuk met elkaar stonden te dansen.. ze waarderen het leven hier gewoon echt zoveel meer. Destijds zag ik op mijn stage in NL bij het logeerhuis dat de kinderen/jongeren altijd het nieuwste van nieuwste willen, altijd maar ruzie om wie op de Wii of computer mag en hier spelen de kinderen en jongeren met weinig tot geen materiaal. Ik zie ook gewoon echt dat de kinderen hier veel creatiever zijn dan in Nederland met zo weinig materiaal en zonder een laptop die je eigenlijk gewoon lui maakt. Ik besef wel dat mijn werk echt niet HBO waardig is maar ondanks leer ik toch zoveel van het zien wat er om je heen gebeurd, de manier van leven hier, de werkwijze, de verhalen van iedereen hier en het zet je gewoon aan het denken over het leven enz. Zo dat waren weeer genoeg wijze woordjes en zweverige praatjes.


Bij het jongerencentrum kwamen we ook aan de praat met één de personeelsleden (woont in de townships en werkt bij mijn stage als leider) waar we onwijs interessante gesprekken mee hadden. Ik vertelde op een gegeven moment dat je hier via een organisatie een nacht kan slapen in de townships maar dat ik dat niet wilde omdat het een beetje voelt als een ‘’humansafari’’, maar toen bood ze aan om met andere stagiaires een nacht te slapen in haar huis(JE)!! We gaan dus over een weekje of vier het echte township leven ervaren, HOE TOF!!


Autolessen:
Auto rijden..tja, dat is hier een vak apart. Ik heb er even een nacht of 7 over moeten slapen of het verstandig zal zijn om hier het neer te plaatsen zonder dat mijn ouders/vriendinnen een extra verzekering afsluiten of zelfs overvliegen om mij op te halen. In de eerste dagen hebben wij een kleine hyundai aangevraagd, maar uiteindelijk kwam die beste man van de autoverhuur met een flinke nissan binnen rijden. De hyundai was tijdelijk niet beschikbaar dus kregen we dezelfde prijs een beter klasse. Die beste man (overigens echt een schatje omdat heel groot is maar best verlegen is) dacht dat wij onwijs blij zouden zijn, maar het eerste wat ik zei dat het misschien niet zo'n goed idee was om ons zo'n auto te geven, maargoed dat feestje ging dus niet door.

Vol goede moed zei ik heel stoer de dag erop dat ik wel wilde rijden in het verkeer waar men geen regels kent, hellingen, links rijdt, overal mensen lopen, auto's komen overal te voorschijn oftewel CHAOS. Jody (buurmeisje/collega) ging voorin omdat zij de weg hier al aardig goed kent. Haha je raadt het al bij de eerste bocht stond ik al stil op een helling en had ik het hele verkeer opgehouden, één grote grap met mij achter het stuur. Inmiddels ben ik druk in opleiding om het auto rijden hier onder de knie te krijgen.. zo is het hier ook zo dat communicatie hier via de toeter gaat. Danielle (buurmeisje) knalt altijd zo hard op die toeter dat de muziek meestal spontaan uitvalt en zij zei op een gegeven moment: ''Lotte, je moet gewoon toeteren als er een auto voor je knalt’’. Nou oke dacht ik dus een minuut later toeterde ik ook een keer maar het was zo zacht dat niemand het hoorde.. ja alleen ik schrok van het geluid. Zoals ik zei: ‘’ik ben in opleiding’’. Ik weet wel als ik terug ben en weer het rechts rijden onder de knie heb beter kan rijden dan voorheen.

Sinds vannacht hebben we een ook een nieuw huisgenoot, Nick! ‘’Welkom is ons vrouwenstekkie’’. Morgen nog een dag stage en dan heerlijk een weekendje vertoeven in Hermanus. Daar staaan er hemelse bedjes op ons te wachten!!


Lots of love xx